#นะโมไม่โอเค ตอนที่ 9

"จะไปไหน" เสียงทุ้มเรียบนิ่งดังขึ้นมาจากด้านหลัง

"ไปกินพิซซ่า"

"ไม่ให้กิน"

"แต่หนูหิว"

"ไม่ให้กิน"

คนเป็นพี่เถียงหัวชนฝา เขารีบเดินตรงปรี่มาประกบหลังนับสิบก่อนที่จะดึงคนเป็นน้องเข้ามาในอ้อมกอด น้องดิ้นพล่านหน่อยๆแต่ก็ยอมยืนให้เขากอดอยู่ดี

"ปล่อยหนูนะ หนูหิวจะตายอยู่แล้ว"

"ไม่"

"พี่นะะะะ"

"ไม่ให้กินพิซซ่า"

"แล้วพี่นะจะให้หนูกินอะไร"

"ไอติม"

"..."

"กินไอติมพี่ ตรงนี้"

คนตัวโตเลื่อนมือลงไปกลั่นแกล้งเจ้าตัวน้อยของน้องเหมือนที่น้องเคยทำแสบกับเขาเอาไว้ เขาแค่นยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนที่จะโน้มหน้าลงไปกระซิบข้างหูของคนที่กำลังสั่นระริกว่า

"เด็กนิสัยไม่ดีก็ต้องโดนลงโทษ"

"..."

"จริงมั้ยคะ"

ปากหยักกดจูบลงบนกกหูของคนเป็นน้องก่อนที่จะผละหน้าออกมา เขาแกล้งพ่นลมหายใจอุ่นร้อนรดลงบนหลังคอของอีกคนให้รู้สึกเสียวเล่นพลางเปลี่ยนจากการลูบไล้เป็นการจับหมับแล้วบีบคลึงแทน คนโดนกระทำยืนตัวสั่นระริกเหมือนลูกนกตกน้ำ ทว่ากลับไม่มีการร้องขอให้หยุดแต่อย่างใด

มีแต่เสียงอื้ออึงในลำคอ

เรียกสั้นๆว่าครางนั่นแหละ

"อ๊ะ อื้อ พ...พี่นะ"

"คะ?"

"นะ นับ นับไม่ไหวแล้ว"

เจ้าของร่างเล็กพูดอู้อี้ในลำคอจนฟังไม่ได้ศัพท์ สัมผัสเสียวซ่านที่ได้รับจากอีกคนในตอนนี้เล่นเอาเขาแทบจะเป็นบ้า ความรู้สึกมวนท้องคล้ายๆกับมีผีเสื้อนับร้อยบินวนอยู่ในนั้นค่อยๆแล่นขึ้นมาเล่นงานจนขาเรียวสั่นระริก

นับสิบไม่ไหว

พี่นะโมเวอร์ชั่นนี้มันรุนแรงเกินไป

"พ...พี่ หนูไม่ไหว"

"หืม อะไรนะคะ"

"หนูไม่ไหวแล้ว"

นะโมลอบยิ้มก่อนที่จะชักมือกลับอย่างทันควันจนคนเป็นน้องทรุดขาลงกับพื้นด้วยสภาพที่อิดโรย บัดนี้ดวงตารีเล็กเคล้าคลอไปด้วยน้ำสีใสอย่างน่าสงสาร ทว่าคนเป็นพี่กลับไม่สนใจใยดีเลยสักนิด เขาปล่อยให้คนตัวเล็กนั่งสั่นอยู่แบบนั้นก่อนที่จะพาร่างตัวเองเดินอ้อมมาเปิดโทรทัศน์เครื่องหรูแล้วจัดการอะไรบางอย่าง

อยากดูนักก็จะเปิดให้ จะได้รู้กันไปเลยว่าใครกันแน่คือผู้คุมเกมส์




นับสิบยันร่างของตัวเองเอาไว้ก่อนที่จะกอบโกยลมหายใจเข้าอย่างเต็มปอด เขาลอบมองคนเป็นพี่ที่กำลังทำอะไรบางอย่างด้วยความรู้สึกที่คับแน่นอยู่เต็มอก ไหนจะความคิดที่ว่า

คนตรงหน้าไม่ใช่พี่นะโมที่เขารู้จัก

ไม่รู้จักเลยสักนิดเดียว

หน้าสวยสะบัดไล่ความคิดออกไปให้พ้นทาง มือเล็กข้างหนึ่งถูกยกขึ้นมาปราดน้ำตาอย่างลวกๆ ส่วนอีกข้างกำลังยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน ทว่ายังลุกไม่ได้เต็มความสูงก็โดนคนเป็นพี่ชิงอุ้มท่าเจ้าสาวเสียก่อน

"พี่จะทำอะไร"

"อุ้มไปนั่งโซฟาไงคะ"

"นี่ หยุดพูดคะขาสักทีได้มั้ย"

"จะพูด"

"เอาแต่ใจ"

"แถมยังเอาดุ"

คนเป็นพี่ลอบยิ้มหลังจากเอ่ยจบ นับสิบมองใบหน้านั้นอยู่พักใหญ่พลางคิดในใจว่าจริงๆแล้วพี่เขาเป็นคนยังไงกันแน่ ทว่ายังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ คนเป็นพี่ก็วางเขาลงบนโซฟาตัวยาวพร้อมๆกับหย่อนกายหนาลงมานั่งข้างๆคนเป็นน้องอย่างขัดขืนไม่ได้

"มองอะไรนัก"

"..."

"หน้าพี่เหมือนแด๊ดดี้กูเดลของหนูหรอคะ"

คนฟังลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ใจดวงเล็กเต้นโครมครามไม่ชินกับนะโมโหมดนี้ ทำไงได้ ก็เขาเองไม่ใช่หรอที่เป็นคนทำให้อีกคนกลายเป็นแบบนี้ โทษใครไม่ได้เลย

"ดูดิ อยากดูไม่ใช่อ่อ" ว่าจบก็หันหน้ากลับไปดูภาพฉายจากเว็บชื่อดังต่อ "หรือว่าเขิน"

"เปล่าสักหน่อย"

"งั้นก็เลิกมองพี่แล้วตั้งใจดูได้แล้ว"

นับสิบเบ้ปากพลางบ่นอุบอิบ แต่บ่นไปก็เท่านั้นเพราะสุดท้ายก็ต้องหันกลับไปดูหน้าจอสี่เหลี่ยมที่กำลังฉายภาพเคลื่อนไหวของคนสองคนที่กำลังทำกิจกรรมร่วมกันนั่นอยู่ดี

"อ๊ะ อื้อ แด๊ด...แด๊ดดี้"

"อ๊ะ อ๊าาา"

"ฟัค, กู๊ดบอย"

บรรยากาศในจอแก้วนั่นอบอวลไปด้วยความรัก ความใคร่ ความลุ่มหลง และถูกถ่ายทอดออกมาผ่านเซ็กส์ที่ค่อนข้างจะรุนแรงตามสไตล์zilv gudel

แต่อย่างไรก็ตาม การที่นั่งดูด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ มันไม่น่าจะเป็นเรื่องดีสักเท่าไหร่

ภาพตรงหน้าถูกเล่นไปได้เกือบครึ่งเรื่อง ทว่าคนตั้งใจดูเริ่มพากันเหงื่อแตกทั้งๆที่เปิดแอร์25องศา เสียงหอบหายใจตีกันไปมาจนไม่รู้ว่าอันไหนเสียงจริง อันไหนเสียงจากโทรทัศน์

นับสิบจิกมือเข้าหากันแน่นอย่างสะกดกั้นอารมณ์ คนอวดเก่งที่ยั่วยวนคนพี่เมื่อตอนนั้นไม่หลงเหลืออยู่อีกต่อไปแล้ว เหลือแต่เพียงลูกแมวที่กำลังสั่นกลัวเพราะความต้องการที่อยากจะทำเหมือนอย่างในคลิป

และใช่, เขาจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว

"นับ จะทำอะไร"

อยู่ๆคนเป็นน้องก็หยัดกายลุกขึ้นแล้วหันหลังกลับมานั่งคร่อมคนเป็นพี่เอาไว้ เด็กแสบยกมือขึ้นมาคล้องคอของคนใต้ร่างแล้วดึงเข้ามาจูบลงบนอวัยวะเดียวกันอย่างไม่รีรอ

ริมฝีปากสวยกดเน้นย้ำลงบนกลีบปากหยักอย่างเนิบนาบและไม่มีการรุกล้ำใดๆเหมือนครั้งก่อน เป็นเพียงแค่การกดจูบเบาๆเพื่อตอกย้ำความรู้สึกและความต้องการลงไปเท่านั้น นะโมรับรู้ได้ เลยเลือกที่จะไม่โต้ตอบกลับไปแบบรุนแรงอย่างที่เคยชอบทำ

เคยชอบทำที่ว่าหมายถึงเมื่อ5-6ปีก่อน

และแน่นอนว่ามันกำลังจะกลับมาอีกครั้ง

คนตัวเล็กผละหน้าออกมาหลังจากที่สูบความต้องการไปจนเต็มปอด น้องไม่พูดอะไรแต่กลับทำหน้าเปี่ยมล้นไปด้วยความต้องการ เราจ้องกันสักพักจนในที่สุดน้องก็เป็นฝ่ายถอยทัพออกไปเสียเอง

"เป็นอะไร"

"โกรธมั้ย"

"เรื่อง"

"ที่หนูจูบ"

"ถ้าจะโกรธ ป่านนี้พี่ก็คงโกรธไปตั้งแต่ตอนที่หนูจับคxยพี่เล่นแล้ว"

"พูดอะไรของพี่เนี่ย"

นับสิบเบือนหน้าหนีและทำท่าจะลุกขึ้นยืนแต่กลับโดนมือหนากดตัวให้นั่งลงบนตักตามเดิม

"อยากหรอคะ" ท่อนแขนหนาถูกส่งออกไปกอดรอบเอวบางเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน

"อยาก แต่หนูรู้ว่าทำไม่ได้"

น้องก้มหน้าหงุด ไม่รู้ว่าเขินหรือว่าอะไร แต่ใดๆก็คือพวงแก้มสีใสกำลังขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู เขากระตุกยิ้มบางๆให้กับการกระทำอันแสนน่ารักของน้อง นิ้วเรียวเชยคางมนขึ้นมา เรามองตากันอยู่ครู่หนึ่งจนเป็นเขาเอง ที่ต้องเอ่ยคำถามที่ยังค้างคาอยู่ในใจออกไป

"ทำไมถึงทำไม่ได้"

"ไม่รู้สิ"

"ทำได้ค่ะ"

"..."

"เดี๋ยวพี่ทำให้"

คนตัวโตอุ้มคนที่นั่งอยู่บนตักให้ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาตัวยาวก่อนที่จะจัดท่าทางให้น้องอยู่ในท่วงท่าที่สบาย เขาโน้มตัวลงไปหอมแก้มน้องฟอดใหญ่ ไม่วายที่จะเลื่อนปากลงไปกดจูบริมฝีปากนุ่ม

"อะ อื้อออ"

แขนเรียวถูกยกขึ้นมาโอบรอบคอคนเป็นพี่อย่างรู้งาน เขานึกหมั่นเขี้ยวเลยส่งมือข้างหนึ่งลงไปบีบขยำก้นน้องเล่นจนน้องร้องเสียงหลงในลำคอ นะโมใช้จังหวะนี้ส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเป็นการไล่ชิมและกักตุนความหอมหวานจากคนใต้ร่าง ทั้งสองไล่กวาดต้อนกันอยู่อย่างนั้นอย่างไม่มีใครยอมใครจนกลายเป็นสงครามปล้ำจูบไปเสียแล้ว

"พี่นะ ถอดแว่นได้มั้ย หนูจูบไม่ถนัด"

หน้าสวยยู่ลงหลังจากที่พูดจบ เขาแค่นยิ้มมุมปากก่อนที่จะโยนแว่นสายตาสีเงินออกไปให้พ้นๆทาง

"จูบอีก"

มือหนาลูบพวงแก้มใสที่กำลังขึ้นสีแดงระเรื่อเบาๆก่อนที่จะกดจูบลงไปตามคำร้องขอของคนอีกคน

น้องคงจะชอบจูบมากสินะ

มิน่า, น้องถึงใช้ลิ้นเก่งแบบนี้

เขาไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้น้องเคยทำเคยจูบแบบนี้กับใครไปบ้าง เขารู้แค่ว่าในตอนนี้

เขาโคตรหลงน้องเลยว่ะ

มือหนาข้างหนึ่งสอดเข้าไปใต้แผ่นหลังบาง สัมผัสเย็นยะเยือกวนลูบอยู่ตรงส่วนเว้ากลางหลังไปมาจนนับสิบโก่งหลังขึ้นตามแรงอารมณ์

"อ๊ะ พอ... พอก่อน"

มือเล็กผลักอกคนโตตัวให้ออกห่างเบาๆ นะโมย่นคิ้วหน่อยๆแต่ก็พอเข้าใจได้ว่าน้องคงจะหายใจไม่ทัน

ช่างภาพหนุ่มลอบมองริมฝีปากบวมเจ่อที่กำลังเผยอออกเพื่อกอบโกยลมหายใจเข้าทางปาก เห็นแบบนั้นเขาก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ภาพตรงหน้ามันเซ็กซี่เกินไปจนเขาเริ่มจะทนไม่ไหว อยากจะตะโบมแก่นกายปู้ยี่ปู้ยำน้องใจจะขาดอยู่แล้ว

นะโมไม่รอช้า เขาพลิกกายบางให้นอนคว่ำลงกับโซฟาก่อนที่จะยกสะโพกน้องให้อยู่ในท่าโก้งโค้ง ฝ่ามือหนาดึงกางเกงชั้นในและกางเกงขาสั้นสีครีมของนับสิบลงจนสุดปลายเท้าอย่างพร้อมๆกัน เขากระชากมันออกแล้วโยนมันไปไกลๆอย่างไม่สนใจมากนัก

"อื้อออ ยะ...อย่าเลีย"

เสียงหวานร้องท้วงทันทีที่คนเป็นพี่ก้มหน้าลงมาโลมเลียช่องทางสีกุหลาบ นับสิบจิกเล็บลงบนโซฟาแน่นเมื่อสัมผัสร้อนวาบและเปียกชื้นกำลังดุนดันและสอดใส่เข้ามาภายในรูร้อน เขาขมิบถี่รัวระบายความสาบเสียว บัดนี้ลิ้นร้อนจากคนด้านบนถูกส่งเข้ามากวาดต้อนช่องทางเป็นที่เรียบร้อย

"พี่ㅡ อะ... อ๊ะ อย่าเอาเข้ามา"

ยิ่งประท้วงก็เหมือนยิ่งราดน้ำมันลงบนไฟที่กำลังลุกไหม้ ลิ้นร้อนถูกส่งเข้ามาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเล่นเอาเขากระตุกเกร็งเพราะความเสียวซ่านจนขนลุกไปแล้วหลายที

เพี้ย!

ฝ่ามือใหญ่ฟาดลงบนแก้มก้นขาวเนียนจนเกิดเสียงดังไปทั่วทั้งห้อง แต่ถึงอย่างนั้นนับสิบก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดหรือโวยวายอะไร เพราะสัมผัสที่เขาพึ่งได้รับมาเมื่อสักครู่ มันทำให้เขารู้สึกเสียวกระสันจนลืมความเจ็บแสบไปจนหมดมากกว่า

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาชอบ

เขาชอบนะโมเวอร์ชั่นนี้

เจ้าของมือหนาบีบคลึงสะโพกมนจนขึ้นรอยแดงเป็นริ้วๆ ในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งก็ถูกส่งไปปรนเปรอแก่นกายเล็กจนเสียงหวานร้องครางไม่เป็นภาษา แกล้งกันจนพอใจก็ถึงเวลาที่เขาจะส่งก้านนิ้วเรียวเข้าไปเบิกทางในช่องทางสีกุหลาบ เขากดนิ้วลงไปอย่างเชื่องช้า เอาเข้าไปไม่เท่าไหร่ก็ถูกคนเป็นน้องตอดรัดจนเอานิ้วเข้าไปแทบไม่ได้

"อย่าเกร็งค่ะ"

นะโมโน้มหน้าลงไปกระซิบข้างหูแล้วขบเม้มเบาๆจนน้องสั่นหงึกไปทั่วทั้งร่าง

"บอกว่าอย่าเกร็ง"

ทว่าน้องก็ยังคงเกร็งจนดุนดันนิ้วเข้าไปไม่ได้ เขาเลยเอ่ยเสียงดุออกไป

"นับสิบ"

คนเป็นพี่กดเสียงต่ำ เขาดุนดันก้านนิ้วเข้าไปจนสุดทางโดยที่ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ผ่อนคลาย

"อ๊ะ พ พี่ㅡ หนูเจ็บ"

เขาขยับนิ้วเข้าออกอย่างเชื่องช้าเพื่อให้คนตัวเล็กได้ปรับตัว นะโมเพิ่มเข้าไปอีกสองนิ้วจนกลายเป็นสาม เขาขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบแต่ไม่ขาดตอนเพื่อให้อีกฝ่ายได้คุ้นชินกับขนาดที่จะได้รับต่อจากนี้

"อื้อออ อ..อ๊ะ"

นับสิบครางเสียงหลงแข่งกับคนในจอแก้วที่กำลังเสวยสุขไม่แพ้กัน ทว่าเสียงหวานของคนใต้ร่างกลับทำให้เขาพึงพอใจมากกว่า

แหงล่ะ, ใครๆก็ต้องพึงพอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นคนทำ

และก็ต้องทำสำเร็จด้วย

จริงมั้ย

"อ๊ะ พ...พี่นะ ฮึกㅡเอาออก"

แกล้งน้องจนพอใจจึงถอนนิ้วทั้งสามออกก่อนจะยืดตัวตรง เขาค่อยๆถอดเสื้อ กางเกงชั้นใน และกางเกงขายาวของตัวเองออกไปอย่างรวดเร็วและไม่วายที่จะโยนมันทิ้งไปให้พ้นๆทาง

"นับคะ"

มือหนาข้างหนึ่งยกกายบางที่กำลังนอนซมอยู่บนโซฟาให้ขึ้นมาแนบอก ส่วนอีกข้างก็จับใบหน้าของน้องให้หันมารับจูบปลอบประโลมจากเขา คนเป็นพี่กอดรัดเอวบางไว้แน่นในขณะที่บทจูบยังคงดำเนินต่อไป ทว่านับสิบกลับตัวสั่น เมื่ออยู่ดีๆบั้นท้ายก็สัมผัสเข้ากับแก่นกายใหญ่ของอีกคนจนเหงื่อเม็ดใสผุดขึ้นไปทั่วทั้งหน้า

เสียงจ๊วบจ๊าบดังไปทั่วทั้งห้องได้ไม่นานคนเป็นพี่ก็ผละหน้าออกมา เขาเลิกเสื้อยืดสีแดงของนับสิบขึ้นแล้วจัดการโยนมันออกไปไกลๆ และไม่วายที่จะส่งมือไปสะกิดเขี่ยยอดอกที่กำลังแข็งเป็นไตเล่นอย่างมันมือจนน้องตัวสั่นเทิ้ม

"ขยับเองนะคะ"

เสียงแหบพร่าเอ่ยกระซิบข้างหูก่อนที่จะเปลี่ยนมาชักรูดท่อนเอ็นอุ่นร้อนของตัวเองสองสามที

"อะ อ๊าาาาาา"

มือหนากดสะโพกน้องให้กลืนกินท่อนเนื้อร้อนของตัวเองลงไปจนมิดลำ มันกำลังตอดรัดของๆเขาอย่างบ้าคลั่งจนเผลอครางในลำคอออกไปอย่างช่วยไม่ได้

"อ่า นับ"

น้องขยับขึ้นลงอย่างเนิบนาบจนอดไม่ได้ที่จะกระแทกกลับขึ้นไปให้น้องเสียวเล่น

"ฮื่อ พ...พี่ พี่นะ อ๊า"

นะโมขยับสะโพกสวนขึ้นไปอย่างเป็นจังหวะในทันที่น้องกดตัวลงมา กายบางสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่างเพราะส่วนปลายของอีกคน มักจะโดนจุดกระสันในทุกๆครั้งที่เขากดตัวลงไป

"พี่... หนู อ๊ะ หนูไม่ไหวแล้ว"

น้องเอ่ยเสียงหอบในขณะที่กำลังขยับตัวขึ้นลงกลืนกินแก่นกายของเขาอย่างเป็นจังหวะ นะโมที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่รีรอที่จะกอดเอวบางของน้องไว้แน่น เป็นเชิงสั่งให้น้องหยุดขยับ เขาปล่อยให้น้องได้สูดหายใจเข้าอย่างเต็มปอดก่อนที่จะกระแทกท่อนเอ็นสวนกลับขึ้นไปจนน้องร้องออกมาเสียงหลง

เจ้าของกายหนาดันแผ่นหลังบางให้ลงไปอยู่ในท่าโก้งโค้งอีกครั้ง เขายกสะโพกสวยให้ขึ้นมาตอบรับแรงกระแทกที่เริ่มเร็วและแรงมากขึ้นเรื่อยๆจนร่างเล็กแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

"อ่า เสียวชิบหาย"

เอวสอบกระแทกแก่นกายเข้ามาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเล่นเอาคนเป็นน้องกระตุกเกร็งจนแตกไปแล้วหลายน้ำ ไม่นานนัก คนด้านหลังก็ถอนแก่นกายออกไปอย่างรวดเร็วจนร่างบางทรุดตัวลงกับโซฟาอย่างเหนื่อยหอบ

"นับคะ มากินไอติมเร็ว"

"หนูเจ็บ หนูลุกไม่ไหว"

นะโมไม่ได้ว่าอะไร เขาแค่หยัดตัวลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของนับสิบ

"ดูดมันให้หมด"

"แต่ว่าㅡ" 

"ไม่มีแต่ค่ะ"

นับสิบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่พลางมองแท่งร้อนตรงหน้าอย่างสั่นกลัว

ใหญ่ขนาดนี้ใครจะไปอมไหวกันเล่า

แปะ

ปลายหัวบานแตะลงบนปากนุ่ม น้องสะดุ้งตื่นจากภวังค์แล้วเหลือบมองสิ่งที่จ่ออยู่ตรงปากด้วยแววตาวูบไหว

"กินมัน"

"พี่นะㅡ"

"และก็อย่าให้พี่เห็นว่าหนูแอบคายทิ้ง"

"..."

"ไม่งั้นจะพาไปทำที่ระเบียง"

"..."

"เข้าใจที่พี่พูดมั้ยคะ, เด็กดี"

talk ; เข้าใจแล้วค่ะพ่อแบ้ดบอย แต่เบาลงหน่อยได้มั้ยคะ นิดนึงก็ได้ค่ะ รู้ว่าศีลแตกแต่ใจคนอ่านมันจะวายเอานะคะพ่อ

อย่าลืมกลับไปคอมเม้นในจอยและก็สกรีมแท็ก #นะโมไม่โอเค ให้นุ้ด้วยนะคะ ไหว้🙏🏻